Chór szkolny działający w PSP w Klwatce powstał w 1992 roku  z inicjatywy nauczycielki muzyki Pani Hanny Habery. Zespół składa się z uczniów uzdolnionych muzycznie i lubiących śpiewać. 
Do roku 1999 w chórze śpiewały dzieci i młodzież od klasy I do VIII, a obecnie do VI klasy. Repertuar chóru składa się  z pieśni jedno i dwugłosowych śpiewanych a cappella. Prócz tego zespół wykonuje  utwory z podkładem muzycznym. Charakter pieśni jest  bardzo różny, od XIII wiecznej „Bogurodzicy”, poprzez pieśni patriotyczne, kolędy, pieśni ludowe, kanony do współczesnych piosenek dziecięcych i młodzieżowych.  Zespół stara się upowszechniać muzykę polską i przekonywać do niej. W repertuarze chóru znalazło się także szereg pieśni ludowych z różnych krajów świata. 

     Dzień 14 października 1998 r. był od samego rana ciepły i pogodny. Zaplanowane uroczystości: nadania Publicznej Szkole Podstawowej w Klwatce imienia, przekazania sztandaru i oddania do użytku nowego budynku szkolnego rozpoczęły się o godzinie 900.

     W 1998 roku Rada Rodziców przeprowadziła publiczną zbiórkę pieniędzy na wykonanie sztandaru. Dzięki hojności mieszkańców wsi Klwatka i Grzmucin szybko udało się zebrać potrzebną kwotę.

Sztandar został  wykonany przez artystę plastyka Leszka Woźnickiego (projekt i portret patrona) i Helenę Urbanowską (haft) oboje z Kielc.

Sztandar jest obecny na wszystkich uroczystościach szkolnych. Przed nim składają ślubowanie uczniowie klas I.

Poczet sztandarowy składa się z uczniów klasy szóstej. Jest to wyróżnienie i zaszczyt i dlatego do pocztu sztandarowego powoływani są tylko uczniowie, którzy osiągają bardzo dobre wyniki w nauce i wzorowo się zachowują.

KLWATKA (KRÓLEWSKA) (Chrwathi - 1470 - 80, Krwathka - 1578, Krwatka - 1665, 1789).

     Etymologia nazwy wsi wskazuje puszczańskie pochodzenie nazwy. Staropolskie słowo "klwać" znaczy: kąsać, gryźć, dziobać lub wyszarpywać (kłami). Klwatka - to niewielki fragment terenu wyszarpany lub wygryziony (puszczy?). Wieś mogła powstać w czasie kolonizacji Puszczy Kozienickiej prowadzonej po najazdach mongolsko-tatarskich w 2 połowie XIII wieku. Nie wiadomo w którym roku i przez kogo została przeniesiona na prawo niemieckie. Najprawdopodobniej stało się to w 3 lub 4 ćwierci XIV wieku.